مختصات: ۴۸°۶′۶.۶۴″ شمالی ۱۱°۳۴′۲۲.۰۰″ شرقی / ۴۸.۱۰۱۸۴۴۴° شمالی ۱۱.۵۷۲۷۷۷۸° شرقی / 48.1018444; 11.5727778

بایرن‌مونیخ

نام کامل باشگاه	باشگاه فوتبال بایرن‌مونیخ
لقب(ها)	اف سی هالیوود، مردان باواریایی،ستاره جنوب،سرخ ها
تاریخ تأسیس	۲۷ فوریه ۱۹۰۰ (۱۲۸۸ شمسی)
نام ورزشگاه	آلیانز آره‌نا (گنجایش: ۷۱٬۱۳۷ نفر)
مدیرعامل	اولی هوینس
سرمربی	پپ گواردیولا
لیگ	بوندسلیگا
2013-2012	بوندسلیگا:قهرمان لیگ قهرمانان اروپا:قهرمان جام حذفی فوتبال آلمان:قهرمان
آدرس اینترنتی	وب‌گاه رسمی
لباس اول لباس دوم لباس سوم

باشگاه فوتبال بایرن مونیخ (به آلمانی: Fußball-Club Bayern München) باشگاه فوتبال آلمانی است که در مونیخ پایتخت ایالت باواریا قرار دارد. بایرن به عنوان موفق‌ترین باشگاه فوتبال در آلمان و هم اکنون در جهان شناخته شده است، که موفق به کسب ۲۳ قهرمانی بوندسلیگا و ۱۶ قهرمانی جام حذفی شده است. بایرن در سال ۱۹۰۰میلادی به رهبری فرانتز یوهن تاسیس شد. اگرچه بایرن برای اولین بار در سال ۱۹۳۲ قهرمان آلمان شد، در اولین دوره بوندسلیگا که در سال ۱۹۶۳ آغاز شد بایرن برای مسابقات انتخاب نشد.بهترین دوران تاریخ باشگاه به اواسط دهه ۷۰ میلادی بر می گردد که بایرن تحت کاپیتانی فرانتس بکن‌باوئر موفق به ۳ قهرمانی پشت سر هم(۱۹۷۶-۱۹۷۴) در لیگ قهرمانان اروپا شدند. در مجموع بایرن ۱۰ بار به فینال لیگ قهرمانان رسیده هست که موفق به قهرمانی در ۵ تای آن شده است. آخرین قهرمانی باشگاه در سال ۲۰۱۳ است که با فتح سه گانه همراه شد.بایرن همچنین موفق به یک قهرمانی در لیگ اروپا و یک قهرمانی درجام برندگان جام اروپا و دو قهرمانی درجام باشگاه های جهان شده است که به عنوان یکی از پر افتخارترین تیم اروپایی در سطح جهان مطرح شده است. از زمان تاسیس بوندسلیگا بایرن موفقترین تیم بوده و با قهرمانی در ۲۳ تای آن که ۵ قهرمانی آن مربوط به یک دهه قبل است. رقبای سنتی باشگاه عبارنتد از: باشگاه فوتبال مونیخ ۱۸۶۰، باشگاه فوتبال نورنبرگ و باشگاه فوتبال بروسیا دورتموند.

بایرن بیش از ۱۴۷٫۰۰۰ عضو دارد.^[۱] و نیز بیش از ۲،۴۰۰باشگاه رسمی دارد، ودر این باشگاه‌های حدود ۱۷۷٫۰۰۰ عضو دارد. بایرن علاوه بر فوتبال باشگاه‌های شطرنج، هندبال، بسکتبال، ژیمناستیک، بولینگ، و تنیس روی میز را نیز اداره می‌کند و در فوتبال حرفه‌ای بیش از ۱،۱۰۰ عضو فعال دارد.^[۲] این تیم با ۵ قهرمانی و ۵ نایب قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، پرافتخار ترین تیم فوتبال در اروپا پس از رئال مادرید و میلان است.

باشگاه بایرن مونیخ هم اکنون با ارزش ششصد و هشتاد و سه میلیون یورو در جایگاه ثروتمندترین باشگاه جهان شناخته می‌شود.^[۳]

تاریخچه[ویرایش]

۶۵–۱۹۰۰ (سالهای ابتدایی)[ویرایش]

مسابقه بایرن مونیخ مقابل اف سی نورنبرگ،۱۹۰۱

بایرن مونیخ در سال ۱۹۰۰ توسط یازده بازیکن فوتبال و به رهبری فرانتس یوهن تاسیس شد.^[۴] و در مدت چند ماه موفق شد که در برابر تمام رقبای محلی پیروزی به دست بیاورد و به نیمه نهایی رقابتهای قهرمانی جنوب آلمان راه پیدا کند^[۵] در سال ۱۹۰۷ شیرازه یک تیم واقعی شکل گرفت و بایرن مونیخ به زمین اختصاصی خود در مونیخ و در خیابان لئوپولد رفت و تیم رقیب محلی یعنی اف ث واکر را در روز افتتاحیه هشت بر یک شکست داد. بایرن مونیخ در سطح شهر مونیخ به یک تیم پرطرفدار تبدیل شد و در سال ۱۹۱۰ قهرمان لیگ منطقه ای باواریا شد. در سال پس از آن نیز بایرنی‌ها بدون شکست از عنوان خود دفاع کردند^[۶]

در سال ۱۹۱۴ با آغاز جنگ جهانی اول، کلیه فعالیتهای فوتبال آلمان تعطیل شد^[۷]

در سالهای پس از جنگ جهانی اول، بایرن چند عنوان محلی دیگر را کسب کرد و در سال ۱۹۲۶ موفق شد رقابتهای قهرمانی جنوب آلمان را فتح کند، این دستاور دو سال بعد نیز تکرار شد^[۸] بایرن مونیخ در سال ۱۹۳۲ نخستین قهرمانی اش در آلمان را جشن گرفت، آنها در فینال مسابقات قهرمانی کشور آن سال موفق شدند اینتراخت فرانکفورت را با نتیجه دو بر صفر شکست دهند و قهرمان آلمان شوند^[۹]

با ظهور حزب نازی توسعه بایرن مونیخ متوقف شد، رئیس باشگاه و سرمربی تیم که هر دو یهودی بودند از کشور خارج شدند و بسیاری دیگر از اعضای باشگاه نیز پاکسازی شدند و بایرن مجدداً به یک باشگاه فوتبال آماتوری تبدیل شد، در سالهای پس از این اتفاقات بایرن هرگز در سطح ملی مدعی نبود و رتبه‌های میانه جدول لیگ محلی را کسب می‌کرد^[۱۰]

پس از جنگ جهانی دوم، بایرن مونیخ یکی از اعضای ((اوبر لیگای جنوبی)) (لیگ محلی دسته اول جنوب آلمان) شد، در سال ۱۹۵۵ آنها با کسب نتایج ضعیف به لیگ پایینتر سقوط کردند اما یک سال بعد موفق شدند به اوبرلیگای جنوبی بازگردند و سال ۱۹۵۷ نیز موفق شدند برای اولین بار قهرمان جام حذفی فوتبال آلمان بشوند^[۱۱]

در سال ۱۹۶۳ لیگ ملی ِ بوندس‌لیگا تشکیل شد و قرار شد پنج تیم از اوبرلیگای جنوبی در آن شرکت کنند، با این که بایرن مونیخ عنوان سوم لیگ محلی را کسب کرده بود اما تیم دیگر شهر مونیخ، یعنی باشگاه فوتبال مونیخ ۱۸۶۰ عنوان قهرمانی را به دست آورده بود و فدراسیون فوتبال آلمان ترجیح داد دو تیم از یک شهر در بوندس لیگا شرکت نکنند و بنا بر این بایرن مونیخ برای بوندس لیگا انتخاب نشد^[۱۲] بایرنی‌ها دو سال بعد یعنی در سال ۱۹۶۵ با یک تیم جوان شامل استعدادهایی مثل فرانس بکن‌باوئر، گرد مولر و سپ مایر به بوندس لیگا راه یافتند^[۱۳] این دوران تازهٔ بایرن مونیخ با نام فرانس بکن‌باوئر عجین بود. البته بازیکنان بزرگ دیگری مثل گرد مولر و سپ مایر و اولی هوینس نیز در او را یاری می‌دادند ولی هسته مرکزی تفکر و راهبردی بایرن مونیخ او بود.^[۱۴]

۷۹–۱۹۶۵ (دوره طلایی)[ویرایش]

سپ مایر (چپ) و گرد مولر (راست)، دو بازیکن از نسل طلایی بایرن مونیخ

بایرن مونیخ اولین فصل حضورش در بوندس‌لیگا را با رتبه سوم به پایان رساند و در همان فصل نخست (۶۶–۱۹۶۵) موفق شد جام حذفی فوتبال آلمان را نیز فتح کند، سال بعد یعنی فصل ۶۷-۱۹۶۶ آنها در یک فینال دراماتیک با پیروزی مقابل باشگاه فوتبال رنجرز اسکاتلند در وقت اضافه قهرمان جام در جام اروپا شدند و این اولین افتخار قاره‌ای آنها بود، بایرن مونیخی‌ها سالهای ۱۹۶۷ جام حذفی فوتبال آلمان را فتح کردند و سال ۱۹۶۹ موفق شدند برای اولین بار به طور همزمان قهرمان بوندس‌لیگا و جام حذفی فوتبال آلمان بشوند^[۱۵] آنها با اختلاف هشت امتیاز نسبت به آلمانیا آخن به مقام قهرمانی بوندس لیگا رسیدند و در دیدار نهایی جام حذفی نیز شالکه ۰۴را شکست دادند^[۱۶]

در سال ۱۹۷۰ اودو لاتیک، سرمربی گری بایرن مونیخ را بر عهده گرفت^[۱۷]و در اولین فصل موفق شد جام حذفی فوتبال آلمان را برای بایرن مونیخ به ارمغان بیاورد، پس از آن در سالهای ۱۹۷۲، ۱۹۷۳ و ۱۹۷۴ موفق شد سه بار پیاپی با بایرن مونیخ فاتح بوندس‌لیگا شود^[۱۸] سال ۱۹۷۴ بایرن مونیخ برای اولین بار همراه باشگاه فوتبال اتلتیکو مادرید به فینال جام باشگاه‌های اروپا رسید، در تاریخ ۱۵ مه ۱۹۷۴ مسابقه فینال با با نتیجه ۱ بر ۱ به پایان رسید، اما در بازی تکراری بایرن مونیخ موفق شد با نتیجه ۴ بر صفر پیروز شود و برای اولین بار فاتح جام باشگاه‌های اروپا شود^[۱۹] آنها یک سال بعد نیز به فینال رسیدند و با غلبه بر باشگاه فوتبال لیدز یونایتد موفق شدند برای دومین بار پیاپی قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شوند،^[۲۰] سال ۱۹۷۶ برای سومین بار و این بار با پیروزی مقابل باشگاه فوتبال سن‌اتین قهرمان جام باشگاه‌های اروپا شدند^[۲۱] بایرن مونیخ در پاییز ۱۹۷۶ به عنوان قهرمان اروپا به جام بین‌قاره‌ای راه یافت و موفق شد در مجموع دو بازی رفت و برگشت با دو گل کروزیروی برزیل را شکست دهد و جام بین قاره‌ای را نیز به افتخاراتش اضافه کند^[۲۲]

ادامه دهه ۱۹۷۰ برای بایرن مونیخ زمان تغییر بود و پس از قهرمانی جام بین‌قاره‌ای ۱۹۷۶ هیچ عنوانی در سطح ملی یا بین‌المللی کسب نکردند، نسل طلایی بایرن کم کم پا به سن می‌گذاشتند، سال ۱۹۷۷ فرانس بکن‌باوئر به نیویورک کاسموس پیوست و اواخر دهه ۱۹۷۰ نیز سایر ستارگان این نسل طلایی مانند سپ مایر و گرد مولر و اولی هوینس یا بازنشسته شدند یا سالهای آخر فوتبالشان را در تیمهای دیگری گذراندند^[۲۳]

۹۸–۱۹۷۹ (از اف سی برایتنیگه تا اف سی هالیوود)[ویرایش]

بایرن مونیخ مقابل هامبورگ،۱۹۸۱

در خارج از زمین فوتبال، دهه هشتاد برای بایرن مونیخ دوره‌ای همراه با آشفتگی بود، باشگاه در این سالها تعداد زیادی از پرسنلش را تغییر داده بود و از مشکلات مالی نیز رنج می‌برد، اما در داخل زمین فوتبال درخشش پل برایتنر و رومنیگه باعث شده بود که بایرن مونیخ به اف سی برایتنیگه معروف شود، این دو با درخشش در مسابقات، بایرن را در فتح دو بوندس لیگای ۱۹۸۰ و ۱۹۸۱ یاری کردند بایرنی‌ها در ادامهٔ این دهه در سالهای ۱۹۸۲ و ۱۹۸۴ جام حذفی فوتبال آلمان را فتح کردند و سال ۱۹۸۵ موفق شدند بوندس‌لیگا را فتح کنند، فصل ۸۶-۱۹۸۵ برای بایرن فصل خوبی بود و آنها دوگانه فوتبال آلمان (بوندس لیگا و جام حذفی) را فتح کردند، سال ۱۹۸۷ نیز موفق شدند از قهرمانی خود در بوندس لیگا دفاع کنند^[۲۴]

بایرن در این سالها دو بار به فینال جام باشگاه‌های اروپا راه یافت اما هر دو بار در فینال شکست خورد و چیزی بیش از نایب قهرمانی عایدش نشد، سال ۱۹۸۲ استون ویلا با یک گل بایرن مونیخ را شکست داد^[۲۵] و سال ۱۹۸۷ نیز پورتوی پرتغال موفق شد بایرن مونیخ را در فینال با نتیجه دو بر یک شکست دهد^[۲۶]

سال ۱۹۸۷ یوپ هینکس سرمربی بایرن مونیخ شد، بایرن ِ تحتِ هدایتِ یوپ هینکس پس از یک فصل ناکامی موفق شد بوندس لیگا را در دو فصل متوالی (۸۹–۱۹۸۸ و ۹۰–۱۹۸۹)فتح کند، بایرنیها پس از فتح بوندس لیگای ۱۹۹۰ مدتی در کسب جام ناکام بودند، اما در ژانویه سال ۱۹۹۴ فرانس بکن‌باوئر سرمربی تیم شد و بایرن مونیخ را در فتح بوندس لیگای ۹۴-۱۹۹۳ رهبری کرد، بنا بر این بایرن مونیخ پس از چهار سال ناکامی موفق به کسب جام شد. پس از این قهرمانی، جووانی تراپاتونی و اتو رهاگل هر کدام تقریباً یک فصل سرمربی بایرن مونیخ شدند، در این دوره ستاره‌های بایرن به جای صفحات ورزشی در صفحات شایعات و حاشیه‌ای مطبوعات بودند و بنا بر این بایرن مونیخ به ((اف سی هالیوود)) مشهور شد^[۲۷]

اواخر فصل ۹۶-۱۹۹۵ فرانس بکن‌باوئر مجدداً سرمربی بایرن مونیخ شد، بایرن مونیخ موفق شد در این فصل جام یوفا را با درخشش ستارگانی مثل یورگن کلینزمن و مهمت شول و لوتار ماتئوس فتح کند. در فینال آن مسابقات بایرن مونیخ در مجموع دو بازی رفت و برگشت با نتیجه پنج بر یک بوردوی فرانسه را شکست داد^[۲۸]

جووانی تراپاتونی از ابتدای فصل ۹۷-۱۹۹۶ مجدداً سرمربی بایرن مونیخ شد و در سال اول بوندس لیگا را برای بایرن به ارمغان آورد، در فصل ۹۸-۱۹۹۷ بایرن مونیخ پس از دوازده سال جام حذفی فوتبال آلمان را فتح کرد اما در رقابت برای فتح بوندس لیگای آن فصل ناکام بود و بوندس لیگای ۹۸-۱۹۹۷ را کایزرسلاوترن فتح کرد و بنا بر این تراپاتونی برای دومین بار بایرن مونیخ را ترک کرد^[۲۹]

اکنون–۱۹۹۸ (موفقیت‌های مجدد بین‌المللی)[ویرایش]

اوتمار هیتسفیلد

اوتمار هیتسفلد از سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴ سرمربی بایرن مونیخ بود و در این دوره با ستارگانی مثل اشتفان افنبرگ، الیور کان، جیوانی البر، مهمت شول و بیسنته لیزارازو موفق شد عناوین متعددی را کسب کند، بایرن در اولین فصل حضور هیتسفید(۹۹–۱۹۹۸) بوندس لیگا را فتح کرد و به فینال لیگ قهرمانان اروپا نیز راه یافت، در مسابقه فینال در حالی که بایرن مونیخ تا واپسین لحظات با یک گل از منچستر یونایتد پیش بود، ناگهان در چند دقیقه دو گل دریافت کرد و با حساب ۲ بر ۱ شکست خورد تا یکی از تلخترین شبهای تاریخ باشگاه رقم بخورد، فصل بعد بایرن مونیخ دو گانه فوتبال آلمان را فتح کرد اما در نیمه نهایی لیگ قهرمانان اروپا مغلوب رئال مادرید شد، در فصل ۰۱–۲۰۰۰ بایرن مونیخ برای سومین فصل پیاپی فاتح بوندس لیگا شد^[۳۰]

بایرنی‌ها در لیگ قهرمانان ۰۱–۲۰۰۰ در مرحله یک چهارم نهایی موفق شدند منچستر یونایتد را حذف کنند و تا حدی انتقام شکست دو سال قبل را از آنها بگیرند، آنها در مرحله نیمه نهایی رئال مادرید را حذف کردند و در فینال موفق شدند با درخشش الیور کان باشگاه فوتبال والنسیا را در ضربات پنالتی شکست دهند و پس از بیست و پنج سال قهرمان جام باشگاه‌های اروپا بشوند^[۳۱]

بایرن مونیخ، فاتح لیگ قهرمانان ۰۱–۲۰۰۰

بایرن مونیخ در نوامبر ۲۰۰۱ به عنوان قهرمان اروپا در جام بین‌قاره‌ای شرکت کرد و با شکست دادن بوکا جونیورز آرژانین و تک گل ساموئل اوسی کفوور مدافع متعصب و غنایی خود در دقیقه 111 برای دومین بار عنوان قهرمانی جام بین قاره‌ای را کسب کرد.^[۳۲]

در فصل ۰۲–۲۰۰۱ بایرن برای اولین بار پس از سه سال در فتح بوندس لیگا ناکام ماند و در لیگ قهرمانان نیز در مرحله نیمه نهایی حذف شد اما بایرنی‌ها در فصل ۰۳–۲۰۰۲ موفق شدند ناکامی در بوندس لیگا را جبران کنند و بوندس لیگا را فتح کردند، پس از این فصل، بایرن یک فصل را بدون جام سپری کرد و وردر برمن فاتح بوندس لیگای ۰۴–۲۰۰۳ شد، بنا بر این هیتسفیلد پس از شش فصل بایرن را ترک کرد و فیلیکس ماگات سرمربی بایرن مونیخ شد، ماگات در هر دو فصل اول حضورش در بایرن مونیخ موفق شد، بوندس لیگا و جام حذفی را فتح کند^[۳۳]

بنا بر این شمار قهرمانی‌های بایرن مونیخ در بوندس لیگا به بیست رسید، با این حال بایرن با روزهای اوجش فاصله داشت و در لیگ قهرمانان اروپا مدعی نبود، اواسط فصل ۰۷–۲۰۰۶ فیلیکس ماگات به دنبال نتایج ضعیفی که در آن فصل کسب کرده بود از کار برکنار شد و اوتمار هیتسفلد مجدداً هدایت بایرن را بر عهده گرفت، در آن فصل، بایرن مونیخ در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان موفق شد توسط روی ماکای سریعترین گل تاریخ رقابتهای لیگ قهرمانان اروپا را مقابل رئال مادرید به ثمر برساند^[۳۴] اما در مجموع برای بایرن فصل خوبی نبود و آنها نه تنها نتوانست جامی تصاحب کنند که در گرفتن سهمیه فصل بعد لیگ قهرمانان اروپا نیز ناکام ماندند^[۳۵]

بایرن در فصل ۰۸–۲۰۰۷ موفق شد بار دیگر جام حذفی و بوندس لیگا را فتح کند، در پایان این سال هیتسفیلد برای دومین بار از بایرن رفت و الیور کان نیز برای همیشه از دنیای فوتبال خداحافظی کرد، بایرن فصل ۰۹–۲۰۰۸ در کسب جام ناکام ماند و یورگن کلینزمن پس از یک سال سرمربیگری ِ بایرن مونیخ از این باشگاه رفت.^[۳۶].^[۳۷]

از ابتدای فصل ۱۰–۲۰۰۹ لوئی فان خال هدایت بایرن را بر عهده گرفت، در این سال بایرن موفق شد در مرحله گروهی لیگ قهرمانان با نتیجه چهار بر یک باشگاه فوتبال یوونتوس را که از جانلوییجی بوفون درون دروازه سود می‌برد شکست دهد و به مرحله حذفی راه پیدا کند. پس از این پیروزی، بایرنی‌ها نتایج خوبی کسب کردند و موفق شدند در آن سال بوندس لیگا و جام حذفی فوتبال آلمان را فتح کنند و به فینال لیگ قهرمانان اروپا نیز راه پیدا کنند، اما در فینال با دو گل از اینتر میلان شکست خوردند و نایب قهرمان شدند^[۳۸] ، فصل بعد برای بایرن فصل بدی بود و آنها در کسب جام ناکام ماندند و لوئی فان خال نیز پس از حذف بایرن از لیگ قهرمانان از کار برکنار شد^[۳۹] فصل ۱۲–۲۰۱۱ یکی از تلخ ترین فصلهای بایرن مونیخ بود، بایرن در این سال یوپ هینکس را روی نیمکت خود داشت و تا اواخر فصل به کسب هر سه جام امید داشت اما آنها رقابت برای فتح بوندس لیگا را به دورتموند واگذار کردند و در فینال جام حذفی نیز با نتیجه سنگین پنج بر دو مغلوب دورتموند شدند، در نهایت در فینال لیگ قهرمانان اروپا با وجود ارائه یک بازی هجومی در ضربات پنالتی از چلسی شکست خوردند و فصل را با سه نایب قهرمانی به پایان رساندند^[۴۰]

بایرن مونیخ پس از سپری کردن فصل کابوس وار ۱۲–۲۰۱۱ در فصل ۱۳–۲۰۱۲ موفق شد به ناکامی های قبلی پایان دهد،این تیم در بوندسلیگا عملکرد عالی داشت و با بیست و پنج امتیاز برتری نسبت به بروسیا دورتموند قهرمان بوندسلیگا شد،بایرن مونیخ رکوردهای زیادی در این فصل جا به جا کرد،از جمله کسب بیشترین امتیاز در یک فصل،سریعترین قهرمانی تاریخ بوندس لیگا با مسجل کردن قهرمانی در هفته ی بیست و ششم،بیشترین پیروزی در یک فصل با بیست و نه برد،کمترین گل خورده با هجده گل،بهترین شروع بوندس لیگا با هشت پیروزی متوالی،بیشترین تعداد کلین شیت با بیست و یک بازی و...^[۴۱] بایرن در لیگ قهرمانان نیز پس از غلبه بر تیمهای آرسنال و یونتوس و بارسلونا موفق شد در فینال بروسیا دورتموند را شکست بدهد و پس از دوازده سال قهرمان لیگ قهرمانان اروپا بشود^[۴۲] در نهایت بایرن موفق شد در فینال جام حذفی فوتبال آلمان با نتیجه سه بر دو باشگاه فوتبال اشتوتگارت را شکست دهد تا فصل ۱۳–۲۰۱۲ را با فتح کلیه جامهای ممکن به پایان برساند^[۴۳].بایرن مونیخ هم چنین در سوپر جام باشگاهای اروپا در سال 2014-2013 مقابل چلسی انگلستان قرار گرفت و دو تیم در وقتهای اضافه به نتیجه 2-2 دست یافتند و در پنالتی ها بایرن مونیخ 4-5 توانست چلسی را شکست داده و برای اولین بار فاتح این جام شود.

ورزشگاه[ویرایش]

ورزشگاه آلیانز آره‌نا

از آغاز فصل۰۶- ۲۰۰۵، مونیخی‌ها بازی‌های خانگی را در آلیانز آره‌نا انجام دادند. قبلاً این تیم برای ۳۳ سال در ورزشگاه المپیک مونیخ بازی کرده بود.

نمادها[ویرایش]

رنگ تیم قرمز و سفید، و وسط پرچم تیم پرچم ایالت باواریا است.^[۴۴]

سایت اینترنتی و استفاده از خلیج فارس[ویرایش]

سایت باشگاه بایرن مونیخ به نشانی سایت خبری بایرن مونیخ در دسترس است. ژانویه سال 2014 میلادی خبری که در این سایت منتشر شد، باعث اعتراض عرب‌ها و خوشحالی ایرانیان شد. قضیه به اینجا برمیگشت که باشگاه بایزن قرار بود در یک اردوی ورزشی در کشور قطر شرکت کند، اردویی که قطری‌ها نام خلیج عر... را بر روی آن گذاشته بودند اما سایت باشگاه بایرن مونیخ در خبری که منتشر کرد، نام درست خلیج فارس را به کار برد. این حرکت باعث خوشحالی ایرانیان شد تا جایی که برای این اقدام بایرن مونیخ اقدام به جمع آوری امضا کردند.^[۴۵] اما عرب‌های حاشیه‌ی خلیج فارس به این حرکت روی خوش نشان ندادند. از جمله سایت عرب‌زبان كوره در اين باره نوشت: «اردوي زمستاني بايرن مونيخ در كشوري عربي برگزار مي‌شود، نه در ايران. با اين وجود سایت رسمي اين تيم آلماني از نام خليج فارس بهره برده است.» نويسنده‌ي اين نوشتار افزوده است: «اين كار بسيار جنجال‌برانگيز است و خشم كشورهاي عربي را در پي داشته است. ممكن است كه اين رويكرد منجر به بحران ديپلماسي كشورهاي عربي با آلمان شود.» ^[۴۶]

تیم فوتبال زنان بایرن مونیخ[ویرایش]

باشگاه بایرن در زمینه فوتبال زنان نیز فعالیت دارد سرمربی این تیم توماس وورل است. تعدادی از بازیکنان جوان تیم ملی زنان آلمان در این تیم حضور دارند. این تیم در فصل ۲۰۰۹-۲۰۰۸ نایب قهرمان بوندسلیگا زنان شد. این تیم در سال ۱۹۷۰ تاسیس شد. بزرگترین موفقیت آنها قهرمانی چمیونز لیگ یوفا در سال ۱۹۷۶ بوده است.^[۴۷]

فرانک ریبری جواهر فرانسوی بایرن مونیخ[ویرایش]

فرانک ریبری که در فصل 2013-2012 در کسب 3گانه به همراه بایرن مونیخ نقش بسزایی ایفا کرده بود مزد زحماتش را گرفت و به عنوان بهترین بازیکن سال اروپا انتخاب شد.در این مراسم، 53 ژورنالیست مطرح اروپایی می‌بایست از بین کریستیانو رونالدو، لیونل مسی و فرانک ریبری، یک بازیکن را به عنوان برترین بازیکن قاره سبز انتخاب کنند. بر همین اساس فرانک ریبری به عنوان برترین بازیکن اروپا، با رای سردبیرهای خبرگزاری‌ها و مجلات معتبر اروپا انتخاب شد.نمایندگان روزنامه ها از هر کشور کسانی بودند که در این رأی گیری تصمیم گرفتند، که طبق آن بازیکن فرانسوی با 22 رأی بیشتر از مسی نفر اول شد و کریستیانو رونالدو تنها 3 رأی را به خود اختصاص داد. و در نهایت فرانک ریبری با کسب 36 رای به عنوان بهترین بازیکن اروپا انتخاب شد.

افتخارات[ویرایش]

رقابت‌های ملی[ویرایش]

بوندس لیگا

۳۲–۱۹۳۱، ۶۹–۱۹۶۸، ۷۲–۱۹۷۱، ۷۳–۱۹۷۲، ۷۴–۱۹۷۳، ۸۰–۱۹۷۹، ۸۱–۱۹۸۰، ۸۵–۱۹۸۴، ۸۶–۱۹۸۵، ۸۷–۱۹۸۶، ۸۹–۱۹۸۸، ۹۰–۱۹۸۹، ۹۴–۱۹۹۳، ۹۷–۱۹۹۶، ۹۹–۱۹۹۸، ۲۰۰۰–۱۹۹۹، ۰۱–۲۰۰۰، ۰۳–۲۰۰۲، ۰۵–۲۰۰۴، ۰۶–۲۰۰۵، ۰۸–۲۰۰۷، ۱۰–۲۰۰۹، ۱۳-۲۰۱۲

• ۱۰ نایب قهرمانی:

۷۰–۱۹۶۹، ۷۱–۱۹۷۰، ۸۸–۱۹۸۷، ۹۱–۱۹۹۰، ۹۳–۱۹۹۲، ۹۶–۱۹۹۵، ۹۸–۱۹۹۷، ۰۴–۲۰۰۳، ۰۹–۲۰۰۸، ۰۲–۲۰۱۱

جام حذفی فوتبال آلمان

• ۱۶ قهرمانی (رکورد دار):

۱۹۵۷، ۱۹۶۶، ۱۹۶۷، ۱۹۶۹، ۱۹۷۱، ۱۹۸۲، ۱۹۸۴، ۱۹۸۶، ۱۹۹۸، ۲۰۰۰، ۲۰۰۳، ۲۰۰۵، ۲۰۰۶، ۲۰۰۸، ۲۰۱۰، ۲۰۱۳

• ۳ نایب قهرمانی:

۱۹۸۵، ۱۹۹۹، ۲۰۱۲

لیگاپوکال

• ۶ قهرمانی (رکورد دار):

۱۹۹۷، ۱۹۹۸، ۱۹۹۹، ۲۰۰۰، ۲۰۰۴، ۲۰۰۷

• یک نایب قهرمانی:

۲۰۰۶

سوپر جام فوتبال آلمان

• ۵ قهرمانی (رکورد دار):

۱۹۸۲(غیر رسمی)، ۱۹۸۷، ۱۹۹۰، ۲۰۱۰، ۲۰۱۲

• ۴ نایب قهرمانی:

۱۹۸۹، ۱۹۹۴، ۲۰۰۸ ، ۲۰۱۳

رقابت‌های اروپایی[ویرایش]

لیگ قهرمانان اروپا

• پنج قهرمانی: ۱۹۷۴، ۱۹۷۵، ۱۹۷۶، ۲۰۰۱، ۲۰۱۳
• پنج نایب قهرمانی: ۱۹۸۲، ۱۹۸۷، ۱۹۹۹، ۲۰۱۰، ۲۰۱۲

جام در جام اروپا

• یک قهرمانی: ۱۹۶۷

جام یوفا/لیگ اروپا

• یک قهرمانی: ۱۹۹۶

سوپر جام اروپا

• یک قهرمانی: ۲۰۱۳

رقابت‌های جهانی[ویرایش]

جام بین قاره‌ای (اروپا-آمریکای جنوبی)

• دو قهرمانی: ۱۹۷۶، ۲۰۰۱

جام باشگاه‌های جهان

• قهرمانی: ۲۰۱۳

بازیکنان فعلی[ویرایش]

این ترکیب در تاریخ ۳ آگوست ۲۰۱۲ نوشته شده‌است و مطابق با سایت رسمی باشگاه بایرن مونیخ آلمان می‌باشد.^[۴۸]</ref>

شماره نقش بازیکن ۱ دروازه‌بان مانوئل نویر ۴ مدافع دانته ۵ مدافع دانیل ون بویتن ۷ هافبک فرانک ریبری ۸ هافبک خاوی مارتینز ۹ مهاجم ماریو ماندژوکیچ ۱۰ هافبک آرین روبن ۱۱ هافبک ژردان شقیری ۱۳ مدافع رافینیا ۱۴ مهاجم کلودیو پیزارو ۱۵ مدافع یان کیرشهوف ۱۷ مدافع ژرومه بواتنگ ۱۹ هافبک ماریو گوتسه ۲۰ مهاجم پاتریک وایراوخ ۲۱ مدافع فیلیپ لام (کاپیتان اول) ۲۲ دروازه بان تام اشتارک ۲۳ هافبک میچل وایزر ۲۴ دروازه بان مکسیمیلین ریدمولر ۲۵ هافبک توماس مولر

شماره نقش بازیکن ۲۶ مدافع دیگو کنتنتو ۲۷ هافبک دیوید آلابا ۲۸ مدافع هولگر بادشتوبر ۳۰ هافبک لوئیس گوستاوو ۳۱ هافبک شواین اشتایگر (کاپیتان دوم) ۳۲ دروازه‌بان لوکاس ریدر ۳۶ هافبک امره چن ۳۹ هافبک تونی کروس

بازیکنان برتر[ویرایش]

دهه ۷۰

• بکن باوئر (مدافع)
• پل برایتنر (هافبک)
• اولی هوینس (مهاجم)
• سپ مایر (دروازه‌بان)
• گرد مولر (مهاجم)
• هانس گئورگ شوارتزنبک (مدافع)

دهه ۸۰

• کلاوس اوگنتالر (مدافع)
• دیتر هوینس (مهاجم)
• رومنیگه (مهاجم)
• رونالد وولفارس (مهاجم)

دهه ۹۰

• اشتفان افنبرگ (هافبک)
• لوتار ماتئوس (هافبک)
• اولیور کان (دروازه‌بان)
• جیوانی البر (مهاجم)
• لیزارازو (مدافع)^[۴۹]
• ویلی سانیول (مدافع)
• مهمت شول (هافبک)

کاپیتان‌ها[ویرایش]

فرانس بکن‌باوئر

لوتار ماتئوس

سال	کاپیتان
۱۹۶۵–۷۰	ورنر اولک (مدافع)
۱۹۷۰–۷۷	فرانس بکن‌باوئر (مدافع)
۱۹۷۷–۷۹	سپ مایر (دروازه بان)
۱۹۷۹	گرد مولر (مهاجم)
۱۹۷۹–۸۰	هانس گئورگ شوارتزنبک (مدافع)
۱۹۸۰–۸۳	پول برایتنر (هافبک)
۱۹۸۳–۸۴	کارل هاینس رومنیگه (مهاجم)
۱۹۸۴–۹۱	کلاوس اوگنتالر (مدافع)
۱۹۹۱–۹۴	رایموند آمان (دروازه بان)
۱۹۹۴–۹۶	لوتار ماتئوس (هافبک)
۱۹۹۷–۹۹	توماس هلمر (مدافع)
۱۹۹۹–۰۲	اشتفان افنبرگ (هافبک)
۲۰۰۲-۰۸	الیور کان (دروازه بان)
۲۰۰۸-۱۱	مارک ون بومل (هافبک)
اکنون-۲۰۱۱	فلیپ لام (مدافع)